Karol Józef Wojtyła ur. w Wadowicach 18 V 1920 r., syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich.
W dzieciństwie Karola najczęściej nazywano – Lolek. Uznawano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. Grał w piłkę nożną, jeździł na nartach. Ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze.
Jego matka zmarła w 1929 r., w 1932 r. brat Edmund.
Od 1930 – 38 Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim w Wadowicach. Wówczas zainteresował się teatrem i występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego. Naukę w gimnazjum zakończył z wynikiem celującym.
Od 1938 r. rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Z pierwszym rokiem studiów przeprowadził się z ojcem do Krakowa. Pod długiej chorobie w 1941 r. zmarł ojciec Karola.
Wojna uniemożliwiła kontynuowanie studiów. Zaczął pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych w Solvay, od 1940 r. w kamieniołomie w Zakrzówku, a następnie w oczyszczalni wody w Borku Fałęckim.
Jesienią 1941 r. Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny.
W 1942 r. podjął decyzję o studiach teologicznych i wstąpił do tajnego Metropolitarnego Seminarium Duchownego w Krakowie. W konspiracji rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1 XI 1946 r. kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. Kontynuował studia w Rzymie.
W 1948 r. Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Niegowić, gdzie spełniał zadania wikariusza i katechety. Wykładał w seminariach głównie teologię, etykę, historię filozofii na KUL.
4 VII 1958 r. Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Umbrii oraz biskupem pomocniczym Krakowa. Na czas biskupstwa przypadały obrady Soboru Watykańskiego II, w którym aktywnie uczestniczył.
13 V 1964 r. po śmierci arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. W 1967 został mianowany kardynałem.
Obok prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego stał się najważniejszą postacią Episkopatu Polski.
Po śmierci Jana Pawła I na zwołanym drugim konklawe w 1978 r. Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 X o godzinie 16:16. Osobistym sekretarzem Jana Pawła II był Stanisław Dziwisz. Był pierwszym papieżem niebędącym Włochem.
Podczas pontyfikatu:
- beatyfikował i kanonizował więcej osób niż jakikolwiek inny papież.
- 13 V 1981 r. podczas audiencji generalnej na placu Św. Piotra w Rzymie o godz. 17:19 został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę
- Charakterystycznymi elementami pontyfikatu były pielgrzymki, których odbył 104, odwiedzając wszystkie kontynenty.
- Dążył do pojednania Kościoła z narodem żydowskim, który określił „Starszymi braćmi w wierze”.
- Wiele czasu poświęcił budowie jedności między kościołami chrześcijańskimi. Podkreślił ważność ekumenizmu w swoim pontyfikacie.
- Chętnie spotykał się z młodymi ludźmi, nazywał solą ziemi i poświęcił im dużo uwagi. W 1985 r. zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży.
- Od 1992 r. cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Przeszedł operację usunięcia guza nowotworowego. Jego zmagania z chorobą stały się przykładem godności ludzkiego cierpienia. Ustanowił Światowy Dzień Chorego.
- 2005 r. pogorszenie stanu zdrowia. 2 IV 2005 r. zmarł. Pogrzeb odbył się 8 IV. Wielu zgromadzonych na uroczystości ludzi wzywało „santo subito” – święty natychmiast. Trumnę złożono w Grotach Watykańskich.
- Beatyfikowany 1 V 2011 r. podczas uroczystej mszy na placu Św. Piotra w Rzymie.
- Encykliki to najważniejsze i podstawowe dokumenty papieskie. Jan Paweł II pisał je po polsku, 42 listy apostolskie, adhortacje apostolskie 14, konstytucje apostolskie 11.
Źródło: pl.wikipedia.org/Wiki/Jan_Pawel/II |